Robbedoes / Spirou in Charleroi

Er wordt wel eens gezegd dat er nu veel meer reclame is dan vroeger, maar dat is niet waar. Om te beginnen is alles relatief. Als er alleen maar kranten en tijdschriften bestaan, dan is dat gewoon alles wat je aan media te zien krijgt, en dan is reclame daarin gewoon het maximum aan reclame dat je kunt maken. En als dan iemand daarin reclame maakt, kun je er niet alleen omheen, het is ook de volle 100% aan media dat je te zien krijgt. En die overweldigende indruk daarvan, is dan even hoog als nu.

Maar er zijn natuurlijk altijd veel meer media geweest dan alleen maar kranten en tijdschriften, en van een daarvan zien we hierboven een voorbeeld: fysieke 3D-afbeeldingen van personages uit stripverhalen, in dit geval Yoko Tsuno die als volleerd fotomodel voor de autoverkoop leunt op een Citroën DS Break uitgerust als de tv-reportage-auto van het station RTN waar Ben Beeld en Pol Pola voor werkten. Niet Yoko. Ten minste niet aanvankelijk.

Bovenstaand beeldje is momenteel te zien in een tentoonstelling in Charleroi (België) over 100 jaar Uitgeverij Dupuis, waar niet alleen Spirou-Robbedoes ontstond, maar ook Humo, dat toen nog Humoradio heette (van Humor-radio).

De tentoonstelling is van 17-12-2022 tot en met 30-07-2023, in het Musée de Beaux-Arts, Ecuries Defeld, Boulevard Mayence 87, Charleori. De ingangsprijs is 5 euro. Meet info hier.

Yoko Tsuno: Integrale 5 “Onder de Chinese hemel”

Dit plaatje komt uit “De pagode der nevelen”, het derde avontuur in de integrale uitgave “Onder de Chinese hemel”.

Je komt niet bij van het lachen als je het leest en denkt aan alle implicaties van dat stukje dialoog.

Toen Leloup rond 1970 begon, zou zoiets nooit door de redactie zijn goedgekeurd.

Wie durft beweren dat er geen evolutie zit in de avonturen van Yoko Tsuno?

Yoko Tsuno: De pagode der nevelen

In “De pagode der nevelen” heeft Leloup zich wat uitgeleefd met landschappen. Samen met “De hemelse jonk” vormt dit avontuur een tweeluik, wat uitzonderlijk is in de reeks “Yoko Tsuno”.

 

Yoko Tsuno: De hemelse jonk

Bovenstaande plaatje heeft een totaal verkeerd beeld van het avontuur “De hemelse jonk” van Yoko Tsuno, want het speelt zich af in de 11e eeuw.

Het gaf Leloup de kans om oude schepen die over rivieren van water varen, te combineren met een modern schip dat over de rivier van de tijd vaart.

De inleiding van de vijfde integrale editie, “Onder de Chinese hemel”, onthult waar Leloup zijn inspiratie haalde, en hoe hij sommige anekdotes die hij in China meemaakte, erin verwerkte.

Wanneer die vijfde integrale uitgave verschijnt, weten we nog niet. Wel verwachten we het begin 2019.

Yoko Tsuno: De draak van Hongkong

Roger Leloup ging naar het Oosten en kwam terug met een Godzilla-verhaal. Geen plaatje van de monstertjes hierboven, om spoilers te vermijden. Leloup Leloup zijnde, toonde hij direct dat wat monsterlijk oogt, niet noodzakelijk monsterlijk is.

Momenteel wordt aan een nieuwe teksteditie gewerkt, maar je kunt zeker hier en daar in de winkels nog een verdwaald exemplaar van de oude versie vinden. Die dateert van 1986, dus een tekstcorrectie was wel op zijn plaats.

Yoko Tsuno integrale 4: De tekstbewerking

Ja: de vierde integrale is er!
Alle woordenschat is in de drie opgenomen albums uniform getrokken, ook met de al eerder verschenen delen.
In het verleden werden er bijv. voor “morzelaar” zes (6!) verschillende termen gebruikt, terwijl het in het Frans nochtans altijd “désintegrateur” was.
De oorspronkelijke vertaler had begin de jaren 70 gekozen voor het Nederlandse “morzelaar” en “morzelstraal”, in plaats van voor de slaafse navolging “desintegrator”.
Daardoor maakt het duo “morzelaar/morzelstraal” deel uit van de typische woordenschat van Yoko Tsuno. Sommige lezers ervaren de reeks daardoor als origineler dan boeken die de term “desintegrator” gebruiken, omdat die gewoon een kopie van Amerikaanse reeksen lijken, zonder weinig eigen inbreng.
Nochtans wordt in Yoko Tsuno ook “desintegrator” gebruikt, maar alleen voor de grote apparaten.

Ook in het album “De tijdspiraal” werd voor deze nieuwe uitgaven goed op de terminologie gelet. Het Franse “translateur” werd in de eerste edities op drie verschillende manieren vertaald, en nu is dat allemaal “translator” geworden.

Als je deze nieuwe edities naast de oude versies legt, is er meer over de nieuwe teksten te zeggen.
Opvallend was bijvoorbeeld dat in de nieuwe versie van “De tijdspiraal” de Japanners nu veel Japansers spreken, doordat er meer rekening wordt gehouden met Japanse aanspreekvormen.

Deze vierde integrale, “Vinea in gevaar” bevat drie verhalen die zich op Vinea afspelen: “De titanen”, “Het licht van Ixo” en “De aartsengelen van Vinea”.
Er is een thematische inleiding en een dossier met zeldzaam materiaal.

Naar verluid zijn er wereldwijd meer dan 7,5 miljoen exemplaren van Yoko Tsuno-albums verkocht.

Nieuw Yoko Tsuno aangekondigd

Er verschijnen ook nog nieuwe avonturen van Yoko Tsuno, en Roger Leloup is momenteel halverwege het 29e deel, “De engel en de valk” Het album verschijnt pas volgend jaar, maar niet getreurd: eind dit jaar komt al de vierde integrale.

Bovenstaande tekening is uit “De engel en de valk” met kleuraanduidingen in potlood door Leloup.

Ze zijn er: de integrale edities van Yoko Tsuno!

Toen de tekst van de albums van Yoko Tsuno over de Vineanen voor de Integrale 1 werd gecorrigeerd, werd er goed gelet op de astronomische gegevens in “De 3 Zonnen van Vinea”.
Yoko, Ben en Paul reizen er met enkele Vineanen naar Titan.
Over Titan werd in de oorspronkelijke versie van het stripverhaal gezegd dat het “de grootste van de tien satellieten van Saturnus” was.
De bepaling “van de tien” werd geschrapt, omdat sinds de Voyagers en andere instrumenten dat aantal al lang is bijgesteld.
Het getal werd niet aangepast naar de nieuwe tellingen, voor het geval dat …
Bovendien is het moeilijk om precies te bepalen hoeveel manen Saturnus heeft door die indrukwekkende ringen: wanneer is een rotsblok gewoon een rotsblok, en wanneer is het een maan?
Om die lastige kwestie en latere ontdekkingen te omzeilen, wordt er dus geen aantal meer vermeld, en staat er alleen nog maar “de grootste maan van Saturnus: Titan”.

Vanavond liep een bericht binnen waaruit blijkt dat veroorzichtigheid nodig was: er werden rond Jupiter TWAALF nieuwe manen ontdekt!
En Jupiter heeft niet eens zo’n opvallende ringen die iets zouden kunnen verbergen.
Jupiter telt nu 79 manen. De meeste nieuwe werden erg ver van de planeet gevonden, en draaien in tegengestelde richting. Twee werden erg dicht bij Jupiter gevonden.

Het zou me dus niet verbazen dat er bij Saturnus ook nog enkele opduiken.
Saturnus telt momenteel 62 bekende manen, onveranderd sinds de jongste versie van De 3 Zonnen van Vinea.