In memoriaum: Berck (1929-2020)

• 

Striptekenaar Berck, vooral bekend van de vaak hertitelde reeks Sammy is op 91-jarige leeftijd overleden. Zijn echte naam was Arthur Berckmans.

Hij studeerde aan het Sint-Lucas-Instituut in Brussel en volgde anatomietekenen in Leuven. Toen hij 18 werd, kreeg hij een baan bij de jezuïeten in Leuven waar hij deeltijds illustraties leverde voor het religieuze magazine Pro Apostolis. Hij bewerkte er vooral biografieën van heiligen tot stripverhalen.

Acht jaar later begon hij voor de stripuitgeverij Le Lombard te werken waar hij illustraties voor het magazine Chez Nous leverde. Hij ontwierp ook reclametekeningen voor het reclamebureau Publiart.

In 1958 debuteerde hij in het weekblad Kuifje met de strip Pechvogel, op scenario van René Goscinny. In 1965 kreeg Goscinny het te druk met Asterix, en Acar nam de scenario’s van Pechvogel over, maar de serie werd twee jaar later gestopt.

In de verhalen die Breck zelf bedacht is de humor vaak wat wrang. Na Pechvogel creëerde hij een James Bond-pastiche, Ken Krom, maar moest deze reeks na protest van zijn uitgever laten vallen. Met Yves Duval als scenarist tekende hij de reeks Hansje, over een jonge tamboer ten tijde van Napoleon. Al heet de strip in het Frans Rataplan, ze heeft verder niets met de hond uit Lucky Luke te maken.

Samen met Leo Loedts maakte Berck onder het pseudoniem Studio Arle de stripreeks Wim en Eric: De Verdwenen Sloep (1965) en De Zwartepinken (1965-1972) in het blad Zonneland. De laatste strip was op scenario van Maurice Renders

In 1967 verliet Berck Kuifje. Bij Robbedoes tekende hij op scenario van Yvan Delporte en Raymond Macherot de reeks Kapitein Mulligan, over een sleepbootkapitein in het Amerika van de jaren ’20 tijdens de drooglegging.

Twee jaar later stelde Berck aan Raoul Cauvin voor om een detectivestrip te maken, en dat werd De lijfwachten, later Sammy, en nog enkele andere titels. Hoofdfiguren waren de kleine Sammy Day en de grote Jack Attaway, leider van een detectivebureau. In maart 1970 verscheen het eerste verhaal.

In Nederland publiceerde Berck De Donderpadjes en Lowietje, wat later ook in Spirou verscheen als Lou.

In Vlaanderen publiceerde hij samen met Daniël Jansens de dagelijkse strip Lombok in de Gazet van Antwerpen. Van 1972 tot 1974 bedacht hij de humoristische sciencefictionreeks Mischa voor de Duitse Rolf Kauka-studio’s in het magazine Primo, vaak samen met Francis Bergèse, Raoul Cauvin, Guy Bollen of Lucien De Gieter.

Berck ging in 1994 met pensioen. Zijn tekenstijl lag dicht bij die van Jean-Pol, zodat hij de reeks “Sammy” kon overnemen.

Berck werd geboren in Leuven op 3 mei 1929 en stierf er op 27 december 2020.

In memoriam: André-Paul Duchâteau (1925-2020)

Op 95-jarige leeftijd overleed de Belgische scenarist André-Paul Duchâteau (Doornik, 8 mei 1925 – Ukkel, 26 augustus 2020).

Hij was vooral bekend door Rik Ringers, waarmee hij stopte toen zijn vriend en tekenaar Tibet overleed. Hij was toen trouwens al meer dan tachtig.

Duchâteau publiceerde zijn eerste korte verhaal toen hij 15 jaar was, in het tijdschrift Mon Copain, en zijn eerste detectiveverhaal in hetzelfde jaar in Le Jury.

Zijn rijkelijk gevulde carrière is niet zomaar in een blogpost samen te vatten. We vermelden hieronder enkel het belangrijkste.

Behalve de bekende humoristische en spannende dectivereeks Rik Ringers, schreef hij ook komische cowboyverhalen voor Chick Bill, en komische politieverhalen voor De Brokkenmakers. Net als die laatste was ook Alain Chevallier een autoreeks. Mr. Magellan was een realistische spionageserie, en Yorik was een piratenreeks. Met Richard Bantam en Yalek schreef hij sciencefiction, een genre dat in de jaren 1970 erg populair was. Ook Hans met tekeningen van Rosinski, vooral bekend van Thorgal, was een sf-reeks. Voor William Vance schreef hij de marinereeks Bruce J. Hawker, die zich in de 19e eeuw afspeelt.

Duchâteau publiceerde ook romans en toneel, en werkte voor radio en tv. Een tijdje was hij co-redacteur van Tintin/Kuifje.

Meer informatie

In memoriam: René “Ref” Follet (1931-2020)

Ref werd wel eens de beroemdste onbekende tekenaar van het weekblad Tintin/Kuifje genoemd.

Hij was pas 14 jaar oud toen hij een reeks illustraties maakte voor Schatteneiland van Robert Louis Stevenson, die toen als kleurenillustraties in de verpakking van chocoladerepen werden uitgegeven in de reeks La bibliothèque du chocolat Aiglon. Hij begon toen al tijdschriftartikelen te illustreren.

Hij tekende in die tijd ook voor Plein Jeu, een tijdschrift van de Belgische scouts, waarin talrijke bekende namen debuteerden: Franquin, Mitacq, Peyo, Will.

Hij werkte ook voor Scouts de France. In 1956 illustreerde hij onder de naam Ref verschillende artikelen voor Loi scoute, en een kalender voor de Scouts Baden-Powell de Belgique.

Zijn werk voor de reeks De spannende verhalen van Oom Wim voor Spirou/Robbedoes vanaf 1951 was een belangrijke stap voorwaarts. Hij tekende daarna voor Tilleux. In 1977 werkte hij zelfs mee aan de Trombone illustrée.

Belangrijke reeksen waaraan hij meewerkte waren Jan Kordaat, De avonturen van Edmund Bell, De zingari en Joris Jaspers.

Hij tekende strips voor Vance: Bob Morane, Bruno Brazil en Bruce J. Hawker en hielp mee aan de eerste twee afleveringen van Marshall Blueberry.

In het begin van de jaren 2000 schiep hij samen met Duchâteau de tweedelige reeks Terreur, gebaseerd op het leven van Mme. Tussaud, en later werkte hij samen met de auteur Rodolphe om terug te keren naar Robert Louis Stevenson met Stevenson, le pirate intérieur.

Follet won de Grand Prix van de Chambre Belge des experts en bande dessinées (CBEBD) voor Terreur in 2003, en hij kreeg de ereprijs van het Huy Comics Festival in 2005.

Hij werd geboren in Sint-Lambrechts-Woluwe (België) op 10 april 1931, en stierf op 88-jarige leeftijd op 14 maart 2020 in Brussel (België).

 

Andreas tekent Rork in een woud

Rork is het personage waarmee Andreas zijn doorbraak kende, dankzij publicaties in het weekblad Tintin / Kuifje vanaf eind 1978.

Met de serie leerden veel lezers een knap tekenaar kennen, die zich niet hield aan de traditionele klare lijn.

Hij evolueerde van een gedetailleerde realistische tekenstijl naar zijn eigen sterk gestileerde klare lijn, waarbinnen hij bleef experimenteren.

Rork leverde hem talrijke trouwe fans op, zodat hij graag naar het personage terugkeert. Af en toe levert hij nog eens een portret af, of plaatst hij Rork in bizarre omgevingen, zoals in de landschapstekening hierboven.

In 2012 publiceerde hij zelfs een apart leesbaar volledig nieuw album over Rork: De Geesten (Les Fantômes).

Is Kuifje bij de tijd?

We weten niet of Kuifje nog bij de tijd is. Het laatste album is tenslotte van 1975, en Hergé stierf in 1983.

Maar je kunt er wel de tijd mee bijhouden.

Er is een reeks horloges verschenen met afbeeldingen uit Kuifje. Die met het hoofdpersonage uit Raket naar de Maan en Mannen op de Maan vinden wij het meest geslaagd. De sterretjes op de wijzerplaat lichten op in het donker, en de aardbol draait mee met de plaat. Maar het zijn allemaal hebbedingetjes, en heel gevaarlijk voor mensen met verzamelaarsgenen.

De prijzen variëren van ongeveer 80 tot 140 euro.

Maar om helemaal eerlijk te zijn, zouden wij toch liever een van die beeldjes rechtsonder hebben. 🙂