Over ons
"Voor de vertaler is meedenken met de klant onmisbaar om een efficiënte link met de markt te leggen."
Met Vertaalbureau MOTTE lever ik vertalingen van allerlei aard aan bedrijven om hun communicatie met hun klanten soepeler en duidelijker te laten verlopen.
We gebruiken daarvoor diverse technologieën, zowel oudere als nieuwe. Dat levert kostenbesparingen en flexibiliteit op.
Door mijn belangstelling voor wetenschappen en techniek studeerde ik eerst wat wiskunde en daarna talen. Als vertaler kan ik alle onderwerpen die me boeien combineren. Het is minstens even belangrijk om de technologie en het bedrijfsleven te begrijpen als talen te kennen.
Als liefhebber van literatuur publiceerde ik een redelijke bibliografie van poëzie en "techneuten-literatuur" zoals sciencefiction. Dat was een goede oefening om technische teksten in een vlotte taal om te zetten.
Op mijn webpagina en blogs kunt u getuigenissen vinden van klanten zoals BTC voor chemische vertalingen, P&O voor administratieve teksten, en Ballon Media voor het frivolere werk: stripverhalen.
Mijn websites en blogs onderhoud ik zelf. Tijdens mijn wiskundestudies kreeg ik IT-initiaties. Die achtergrond helpt om de hedendaagse vertaalsystemen te gebruiken, omdat ze allemaal op databasemanagement steunen en documentformaten een grote rol spelen. En om de IT-veiligheidsproblemen te begrijpen.
De lijst getuigenissen zou langer kunnen zijn, maar zelfs zonder geheimhoudingsclausules vind ik discretie belangrijk. Ik weet vaak al vroeg welke producten op de markt komen, of aan welke veranderingen een bedrijf werkt. En ik zou ook niet willen dat onze innovaties door een van de medewerkers van Vertaalbureau MOTTE worden gelekt.
Web page developed, translated and maintained by Peter Motte for Translation Agency Motte / Vertaalbureau Motte Abdijstraat 33 B-9500 Geraardsbergen Belgium e-mail: peter.motte@skynet.be
Normaliter vermeld ik elke maand de leesuitdaging van Ezzulia, en na enige beraad heb ik besloten het te blijven doen.
De reden van de twijfel was dat het tegenwoordig erg moeilijk lijkt om lid te worden van Ezzulia, maar je weet natuurlijk nooit.
Vroeger was het gewoon op de site inschrijven en reageren op een e-mail die je kreeg, maar tegenwoordig blijven die e-mails uit.
Wie zich dus heeft ingeschreven en de bevestigings-e-mail niet ontvangt, kan best naar mij een e-mail sturen, en dan neem ik contact op met de eigenaar van de site, Eric Herni.
Of je kunt ook Eric op LinkedIn volgen en hem rechstreeks aanspreken. Hij is eigenaar van een boekhandel in Almere-Haven.
De leesuitdaging van april 2022 leek niet echt goed van de grond te komen, maar uiteindelijk haalden we met 16 boeken toch het minimum van 15.
Het zag er even naar uit dat we deze keer het minimum zouden halen met slechts 5 deelnemers die elk het maximum toegelaten aantal van 3 boeken hadden gelezen. Zo’n resultaat is erg uitzonderlijk. Gewoonlijk moeten we met minstens 7 lezers zijn om de drempel te overschrijden.
Dus de deelnemers waren erg actief, maar in het algemeen viel het wat tegen.
Toch bleken we ook deze maand een goed resultaat te halen omdat een zesde deelnemer een boek inschreef dat ze in het Hongaars had gelezen, een taal die ze momenteel leert. Het was erg moeilijk, en bovendien beviel het boek haar niet: te vaag.
Deze maand publiceer ik de leesuitdaging later dan gewoonlijk wegens technische problemen bij het leesforum Ezzulia. De uitleg daarover staat in de aankondiging van de leesuitdaging van mei 2022, die over een uurtje op deze blog wordt gepubliceerd.
In maart was ik zelf de uitdager, en gelukkig viel de deelname goed mee: 7 deelnemers.
Dit zijn momenten dat ik allerlei statistische gegevens in grafieken zou willen stoppen, om te zien hoe het is verlopen. Wanneer begon iemand in een boek? Wanneer maakte iemand bekend mee te doen? Wanneer had iemand zijn eerste boek uit?
We hebben al bij al behalve vandaag nog twee dagen, dus eigenlijk is het redelijk gegaan, maar dit weekeind voelde het toch aan alsof we het niet zouden halen.
Hij werd geboren als Raymondus Johannes Maria de Kremer, gewoonlijk genaamd Raymond de Kremer, en hij werkte hard aan een doorbraak in de Franse literatuur. Aangezien hij wel een Vlaming was, schreef hij ook in het Nederlands.
Malpertuis werd tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Frans geschreven, doordat toen veel activiteiten nu eenmaal stillagen, en de bezetting hinderde de import van Amerikaanse boeken zodat schrijvers van eigen bodem hun kans zagen.
Deze gothic novel werd eerder naar het Nederlands bewerkt door Hubert Lampo, maar hij verwrong het concept om in zijn ideeën over archetypen te passen. Het al moeilijke boek met ingewikkelde structuur werd daardoor ondoorgrondelijk. Lampo had het boek ook op een vervettingskuur gezet: het werd veel dikker.
De ontevredenheid over Lampo’s werk zorgde zowel voor een lage populariteit ervan als voor een verzuchting om een betere versie.
En die is er nu gekomen.
Poespa Productions heeft een vertaling van André Verbrugghen, Johnny Bekaert, Bart Bruggeman en Stefano Mione uitgegeven, die probeerden de taal van de Gentse schrijver zo dicht mogelijk te benaderen.
De huidige lezing brengt het gothic karakter van de oorspronkelijke roman beter naar voren, en de experimentele structuur is in deze nieuwe lezing toegankelijk geworden.
De vele verklarende voetnoten over personen en begrippen geven een documentaire meerwaarde aan de uitgave, die ook nog een korte biografie van de auteur en een beschrijving van de ontstaansgeschiedenis van het boek bevat.
Het is een vlot leesbare en boeiende toevoeging aan elke bibliotheek over Vlaamse en Nederlandse literatuur, over horror, en over Gent.
Poespa Producties, een afdeling van Johnny Bekaert / Graphic Things Ottergemsesteenweg 334, 9000 Gent, België, tel. +32-(0)9-329.48.68 – www.poespaproducties.be
Voorpagina: Steven Van Hasten, paperback, 320 paginas, 14 x 20 cm, boekhandelsprijs 24 euro, D/2022/14.650/2, ISBN 97-8-976407-0569
Tussen R.E. Raspe met zijn “De avonturen van Baron von Münchhausen” en J.-H. Rosny aîné met zijn “Les navigateurs de l’infini” staan op mijn bibliotheek zowat twintig stukken van een andere schrijver, gaande van Vlaamse Filmpjes tot bundels en experimenteel proza, en zelfs beeldende kunsten, allemaal het werk van een zekere Frank Roger uit Gent.
Vandaag, 30 maart, is zijn verjaardag. Alhoewel het me niet zou verbazen dat ik binnenkort een e-mail van hem krijg waaruit blijkt dat hij op een heel andere dag verjaart.
Ik leerde hem jaren geleden kennen toen ik een lezing door Patrick Bernauw organiseerde aan de universiteit van Gent. Eddy C. Bertin kwam ook, en hij had iets meegebracht. Dat was Frank Roger. Hij was een interessante aanvulling op de aanwezigen tijdens de lezing, want het bezoekersaantal was daardoor gevoelig gestegen. Het voordeel van zo’n klein publiek is dat je daarna in een kroeg allemaal samen kunt verder kletsen.
Frank Roger is niet iemand die bij een eerste ontmoeting veel zegt. Hij wekt zelfs de indruk erg zwijgzaam te zijn. Maar dat is een verkeerde indruk. Hij is wel een schrijver, maar is desondanks in staat om ook een normaal gesprek te voeren. Alhoewel het me niet zou verbazen dat ik binnenkort een e-mail van hem krijg waaruit blijkt dat hij geen normale gesprekken voert.
In sommige kringen staat hij bekend als “de man met de lelijke voorpagina’s”. Waar dat idee vandaan komt, is me niet helemaal duidelijk, maar het zou me niet verbazen dat het hem helemaal niet verontrust. Hij is hoe dan ook iemand die voorpagina’s heeft.
Na die eerste ontmoeting bleven we contact houden, en toen ik het tijdschrift De Tijdlijn begon uit te geven, was hij een van de eersten aan wie ik verhalen vroeg (Stephen King was niet beschikbaar en zowel Isaac Asimov als J.R.R. Tolkien waren al overleden.)
Zijn stroom aan inzendingen werd voortdurend groter. Ze waren moeilijk te klasseren. Er zit in Rogers verhalen een vorm van humor verborgen die moeilijk aan de oppervlakte komt, en sterk reageert op actuele omstandigheden. Ik vraag me af wat hij zou schrijven naar aanleiding van de tweefrontenoorlog in de Oekraïne, die zich zowel in cyberspace als op het slagveld afspeelt, waar het traditionele overwicht van tanks te niet is gedaan door drones en draagbare raketlanceerders.
De publicaties in De Tijdlijn namen toe, tot hij op de duur zelfs twee keer in elke aflevering stond: telkens met een aflevering van “De ware anekdoten van de Lege Zandloper” en met een extra verhaal erbovenop.
Hij verscheen ook in andere tijdschriften, en niet alleen in Vlaanderen en Nederland. De omliggende landen zagen al gauw Frank Roger in het Engels, Frans en Duits verschijnen, maar het breidde zich altijd verder uit. Het leek wel een buitenaards virus. Zelfs exotische talen zoals Chinees en kunsttalen zoals Esperanto waren niet veilig.
Gelukkig verscheen er af en toe ook een bundel, en nadat ik de laatste had gelezen, vond ik zelfs dat ze gebundeld nog sterker tot hun recht komen dan in tijdschriften.
Dat we hem een gelukkige verjaardag wensen, is dan ook niets anders dan een poging om hem zo ver te krijgen dat hij blijft schrijven en publiceren.
Niet alleen een nieuwe maand vandaag, maar zelfs een nieuw jaar.
En dat betekent dus zeker een nieuwe leesuitdaging bij Ezzulia, met hier het verrassende algemene kenmerk voor de boeken deze maand dat tegelijk veel vrijheid in de keuze biedt, maar tegelijk niet altijd zo gemakkelijk is om die keuze mogelijk te maken.
In december 2021 werd het minimum aantal van 15 boeken overschreden dankzij de 10 deelnemers.
En dat is wat van belang is: veel deelnemers is veel afwisseling en vooral een hoge deelname.
Andreas, striptekenaar 