In memoriam: Didier Comès (1942-2013)

stripverhaal, in memoriam, didier comès, De wezel, Amber, Iris, Het huis waar de bomen dromen, De tranen van de tijger, De laatste, René Hausman, Paul Deliège, Macherot, Pilote, tintin, kuifje, spirou, robbedoes, a suivre, de levende god, de schaduw van de raaf, silence, de dorpsgek van schoonvergetenNog een grote naam stierf onlangs: Didier Comès, bekend van zijn zwart-witstrips zoals “De dorpsgek van Schoonvergeten”, “Eva” en “De wezel”, stierf op woensdag 6 maart 2013 op 71 jaar.
Hij werd geboren in de Oostkantons, in Sourbrodt, op 11 december 1942. Je zou dus kunnen zeggen dat hij een Duitse Belg is. Sourbrodt is een dorpje, maar de streek verbergde tekenaars zoals René Hausman, Paul Deliège, Macherot en anderen.
Aanvankelijk werkte hij als technisch tekenaar, maar hij had ook belangstelling voor muziek en stripverhalen. Daardoor werd hij semi-professioneel slagwerker in een jazz-band, maar pas vanaf 1969 deed hij waarvoor hij bekend werd: striptekenen.
Hij debuteerde toen in “Le Soir Jeunesse”, daarna in “Pilote” en vervolgens in “Spirou/Robbedoes”. Hij tekende korte verhalen, waar hij samen met Deliège aan werkte.
In 1973 schreef hij zijn eerste lange verhaal, “De levende god”, waardoor hij direct erkend werd, maar het scenario is nog sciencefiction en daardoor nog niet typisch Comès.
In 1976-77 verscheen in “Tintin/Kuifje” zijn “De schaduw van de raaf”.
Comès werd bekend voor zijn zwart-stijl, en hij wordt wel eens vergeleken met Hugo Pratt, vermoedelijk omdat zijn personages fysiek op die van Pratt lijken. Net als Pratt gebruikt hij ook niet echt veel tekst, maar wij vinden zijn werk verzorgder, minder haastig getekend, en met meer aandacht voor emoties van het verhaal. Pratt is soms nogal sec en afstandelijk, Comès niet.
Pratt kiest ook meer voor het realistische avontuur dan Comès, die meer fantasie gebruikt, en bij wie het fantastische nooit ver weg is, zelfs in plattelandsverhalen zoals “De dorpsgek van Schoonvergeten”. Comès was gefascineerd door hekserij en mythologie, en dat bepaalde de kwaadaardig-sprookjesachtige sfeer van zijn romans. Zijn mix werd bij magisch-realisme gerekend.
Vanaf 1979 verscheen hij in “A Suivre”, waar hij zijn grootste succes kende met “Silence”. Daarin ontwikkelde hij zijn zwart-witstijl, met massieve zwarte en witte vlakken.
Andere werken van Comès:
– De wezel
– Amber
– Iris
– Het huis waar de bomen dromen
– De tranen van de tijger
– De laatste