Maand: april 2009

Recensie: Bannelingen uit de droomtijd, door Ludo Noens

recensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte


“Bannelingen uit droomtijd” leest als een trein. Het is een paranormale thriller waarin Ludo Noens spelenderwijs de theorieën uiteenzet waarmee de vreemde gebeurtenissen worden verklaard.

De titel maakt al duidelijk dat dromen er iets mee te maken hebben, maar er worden ook andere verbanden gelegd. De personages geraken verwikkeld in de geschiedenis van Jeanne d’Arc en hun eigen gebruik van geestverruimende middelen. De jaren-60-achtergrond van het verhaal past uitstekend bij de zweverige theorieën waarmee de unheimliche voorvallen worden verklaard. Noens’ schrijftaal is trouwens flexibel genoeg om wereldovergangen stilistisch duidelijk te maken.

Het verhaal verscheen ooit als feuilleton in het tijdschrift “Portulaan”, maar apart uitgegeven komt het beter tot zijn recht. Ludo Noens werkt veel als journalist over paranormale verschijnselen voor tijdschriften zoals “Bres”. Hij publiceerde bij “Elmar”, “Hadewijch” en “Pandora”. Zijn artikelen kunnen weerstand oproepen bij wie niet gelooft in hocus-pocus, maar dat doet niets af aan “Bannelingen uit droomtijd”.

Overigens wordt Noens’ visie vooral gekenmerkt door een zeker afwezen van rechtlijnigheid en dogmatische, zoals blijkt uit:

“Wat is er mis met natuurwetenschap? Niets. Zolang zekere ethische regels niet uit het oog worden verloren garandeert de natuurwetenschappelijke onderzoeksmethode boeiend, creatief en grensverleggend avontuur. Maar de wereldbeschouwing die de huidige fysica genereert zou in feite kunst moeten genoemd worden. Of is zij wellicht een vruchtbaar geloof?…” (uit: “EN DE MENS ZEI: ER ZIJ ORDE!”, Ludo Noens, oorspronkelijk in Portulaan 24, herfst 1990).

Het is een spannende novelle om op een avond in één ruk uit te lezen. ’s Nachts weggekropen in een fauteuil met alleen een leeslampje aan, zal de uitleg van Noens zelfs de meest rationalistische positivist in spanning houden.

“Bannelingen uit droomtijd”, Ludo Noens, 2009, Ukkel, Uitgever Ludo Noens, Achille Reisdorfflaan 70, B-1180 Ukkel, 82 p’s, 20,9 x 14,5 x 0,5 cm, ISBN 978-90-81372305

Shaman King 12

sk12Eén voordeel hebben die manga-reeksen tenminste: als je ze leuk vindt, bots je tenminste niet te snel op het laatste album. Zoals bij Blake & Mortimer. Snif. Shaman King en consoorten houden ons gelukkig veel langer bezig.

Afbeelding gepubliceerd met toestemming en copyrighted SHAMAN KING © 1998 BY HIROYUKI TAKEI / SHUEISHA INC.

Recensie: Take Achttien, door Marco Knauff

take achttienrecensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

Marco Knauff heeft al een behoorlijk creatief leven achter de rug.Hij begon als magisch-realistisch schilder, was auteur van sciencefiction- en fantasyverhalen, waarmee hij nota bene in “De Tijdlijn” debuteerde, en trad op als Sinterklaas.

Zijn Sinterklaas-baantjes leverden een boek op. Onlangs voegde hij een bundel toe aan zijn persoonlijke belevenissen in een creatieve sector, namelijk als figurant in films, tv-series, commercials en zelfs voor reclamefoto’s.

“Take Achttien” werd een ideale aanvulling op de stapel sterrenboeken die regelmatig verschijnen. Knauff toont ons het filmen van binnenuit, vanaf de set, vanuit de coulissen, en zelfs vanuit de kantine. De afstand tussen wat we op het scherm zien, en wat er in werkelijkheid gebeurt, is soms immens.

Hij benadert het allemaal vrolijk. Figureren is voor hem een hobby. Hij wordt er wel voor betaald, maar weinig. Zelfs zo weinig dat hij sommige opdrachten later niet meer aanvaardde.

Maar dat drukt de pret niet. Als lezer kun je niet anders dan gedurende het hele boek te glimlachen. Knauff beleefde er plezier aan, en dat brengt hij op de lezer over. Het is dan ook prettig en ontspannend lezen.

Je zou verwachten dat iemand die in Nederland figurant is, niet veel te doen heeft. Maar dat idee wordt door “Take Achttien” weggevaagd. Er is meer vraag naar goeie figuranten dan men denkt, en de Nederlandse en Vlaamse tv-zenders maken tenslotte heel wat series van eigen bodem. Die vereisen allemaal figuranten.

Er zijn ook veel internationale productie die op onze grond komen draaien. Daardoor kon Knauff zelfs optreden in “Ocean’s Twelve”. Wie dus verwacht dat de avonturen van een Nederlandse figurant alleen maar optredens in kleine, onbekende producties beschrijven, heeft het mis. Liefhebbers van Baantjer, Grijpstra en De Gier, en vele andere reeksen zullen zeker aan hun trekken komen.

Bovendien: wat voor de ene productie geldt, geldt ook voor de andere. Wapens die in films en tv-series worden gebruikt, zijn bijna altijd echt. Ze worden dan ook nauwkeurig gecontroleerd om zeker te zijn dat ze niet geladen zijn. Dat is geen overbodige maatregel: in januari 2009 stierf een acteur in de V.S. tijdens een theaterrepetitie omdat het pistool dat iemand tegen zijn slaap drukte, toch geladen was.

Overigens leveren de kleine producties echt niet de saaie verhalen op. “Modern Woodstock” en “Brush with Fate” behoren tot de boeiendste bijdragen van “Take Achttien”, en zelfs de teksten over commercials zijn verrassend, zoals “Ballonnen voor de vrijheid”.

Wie meer wil weten over film en tv, moet “Take Achttien” hebben gelezen.

In het laatste hoofdstuk worden zelfs de Internet-adressen gegeven van de castingsbureaus die figuranten aannemen. Dat is nog zo’n positief punt van dit boek: het helpt je een hele stap verder als je ook zelf wilt figureren.

“Take Achttien”, Marco Knauff, 2008, Uitgeverij Boekenbent, paperback, 155 p’s, 21 x 14,7 x &,5 cm, ISBN 978-90-8570-266-6

Prijs: 15,95 euro

Shaman King 11

sk11In totaal telt Shaman King 36 delen.

Hoeveel waren het er ook weer bij Suske en Wiske?

En hoeveel kosten die per stuk? En ze tellen geen 200 bladzijden.

Niet dat ik Sus&Wis de grond wil inboren. Waarom zou ik? Ik heb ze ook allemaal. 🙂

Afbeelding gepubliceerd met toestemming en copyrighted SHAMAN KING © 1998 BY HIROYUKI TAKEI / SHUEISHA INC.

Recensie: Keizers van het ijs, door Richard Farr


Robert Falcon Scott in zijn kajuit op de Terra Nova

recensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

Met “Keizers van het ijs” kan Richard Farr enthousiasme opwekken voor het onderzoek naar Antarctica.

Antarctica lijkt niets: het is wit, het is koud, en het is groot. Einde verhaal.

Maar Antarctica is ontzettend groot. Wie het continent op een wereldbol vergelijkt met Europa, stelt tot zijn verbazing vast dat Europa zoveel kleiner is, dat hij het moeilijker terugvindt. Qua doorsnede is Antarctica al een stuk groter dan ons werelddeel, maar qua oppervlakte moet het nog heel wat meer zijn, want er zijn veel minder inhammen.

Dus moet Antarctica wel iéts te bieden hebben, en sinds de ontdekking ervan op het einde van de 18e eeuw hebben veel landen en ontdekkingsreizigers dat ook gedacht.

Antarctica werd het laatste onontgonnen continent, en dat startte een wedloop om het in kaart te brengen, en uiteindelijk in bezit te nemen. Zelfs Nazi-Duitsland stuurde er een expeditie heen.

Het barre klimaat van het gebied heeft exploiteren echter altijd zo goed als onmogelijk gemaakt, zodat de belangstelling ervoor meestal louter wetenschappelijk was. Dat die belangstelling er nog altijd is, bewijst de huidige Belgische aanwezigheid, waar men de zaak ecologisch probeert te benaderen. Het nieuwe Belgische zuidpoolstation, de Prinses Elisabethbasis, draait volledig op duurzame energie. De basis heeft vier windturbines en gebruikt ook zonne-energie.

De huidige onderzoekers genieten van een zeker comfort, maar hoe bar de omstandigheden daar zijn, blijkt duidelijk uit “Keizers van het ijs” van Richard Farr.

Farr beschrijft de reis van Robert F. Scott naar de zuidpool in de periode 1910-1913 vanuit het standpunt van de jongste deelnemer, Cherry-Garrard, die bij het vertrek ongeveer 25 jaar oud was.

“Cherry” reisde op Antartica o.a. mee van Cape Evans naar Cape Crozier, waar Bill Wilson eieren van de keizerspinguïn wou halen. Bill wou met de embryo’s in die eieren uitzoeken of de keizerspinguïn dicht bij de dinousauriërs stond. Het enige probleem was, dat de keizerspinguïn zijn eieren legt… tijdens de poolnacht!

Dus moesten Cherry, Bill en hun gezel Birdie Bowers tijdens de wekenlange duisternis van de zuidpoolnacht over moeilijk gebied in een onvoorstelbare koude van de ene kant van Ross Island naar de andere kant trekken.

De temperaturen waren laag. Maar getallen zeggen ons niets. Wat ons wel iets zegt, is dat het tijdens windstilte… kouder was dan toen het waaide. Maar als het waait op Antarctica, dan waait het hard. En als het hard waait, is het moeilijker om vooruit te komen.

Wat ons ook iets zegt, is dat de temperatuur soms zo laag was, dat ledematen die er aan worden blootgesteld, binnen 10 seconden bevriezen.

Farr slaagt erin om al die helse details uit het lange verhaal van Cherry te plukken, en zonder overbodige overdrijvingen de volharding van de poolreizigers neer te zetten. Het is een verhaal waarvoor overdrijving niet nodig is. De feiten spreken voor zich: vijf doden, geen enkel paard dat het overleefde, honden die stierven, elke sneeuwscooter ging verloren…

Wit en leeg. Dat lijkt Antarctica. Maar toch verbergt die witheid een hele wereld. Het is een van de wonderlijkste continenten van onze aarde, en tegelijk het gruwelijkste.

Afwerking van het boek: uitstekend:

  • drie kaarten, al hadden we graag een extra kaart gehad om de reis van Cherry beter te kunnen volgen
  • veel foto’s, die uiteraard tijdens de reis zelf werden genomen
  • lijsten met de bemanning, de uitrusting en voorraden, en de temperatuur
  • uittreksels uit de laatste brieven die de overleden expeditieleden achterlieten
  • chronologisch overzicht van de reizen van Robert Falcon Scott, Bill Wilson, Shackleton en Roald Amundsen
  • aantekening over scheurbuik en de behandeling ervan
  • een uitvoerige bronnenlijst met de werken geraadpleegd door Richard Farr voor het schrijven en door Jeske Nelissen voor het vertalen.

Dat alles zorgt ervoor dat het werk behalve een spannend boek ook een uitstekende inleiding is op de geschiedenis van de verovering van Antarctica, een continent zo bar dat het alle veroveraars met koude botten terugstuurt.

Ondanks de tragische gebeurtenissen is “Keizers van het ijs” een boeiende avonturenroman voor lezers vanaf 10 jaar, waar ook veel volwassenen plezier aan zullen beleven. Ondanks de tegenslagen blijft het een opbeurend boek, met optimistische personages die uitgroeien tot doodsverachtende helden.

Keizers van het ijs, het waargebeurde verhaal van de jongste deelnemer aan een catastrofale expeditie, Richard Farr, 2009, Baarn (NL), De Fontein, oorspronkelijk: “Emperors of the Ice: A True Story of Survival and Disaster in the Antarctic”, vertaling: Jeske Nelissen, gebonden, geïllustreerd met oorspronkelijke foto’s en 3 kaarten, 192 p’s, 23 x 16 x 2 cm, ISBN 978-90-261-2608-6.
Prijs: 16,95 euro

Een cairn met een kruis erop werd opgericht op de plaats waar de lichamenvan Scott, Wilson en Bowers gevonden werden.


Shaman King 10

sk10Nieuwste ontdekking (tenminste voor mij): Kana publiceert van acht reeksen ongeveer tweemaandelijks een nieuw deel. Dat betekent dus dat ze aan één deel per week van 6 à 7,50 euro gemakkelijk allemaal kunnen worden gevolgd. Ze plegen dus helemaal geen aanslag op mijn portemonnee.

Afbeelding gepubliceerd met toestemming en copyrighted SHAMAN KING © 1998 BY HIROYUKI TAKEI / SHUEISHA INC.