Maand: februari 2009

Brussel 2009: jaar van het stripverhaal

visu1_balloonday«BRUSSELS 2009 BD COMICS STRIP», wat is dat? De autoriteiten van Brussel beslisten om het toeristisch jaar 2009 in het teken van het stripverhaal te plaatsen.

Op de openingsdag, 28 februari 2009, trok een optrocht met ballons in de vorm van stripfiguren door Brussel.

Het jaar van het stripverhaal is een logische keuze voor een stad die tal van striptekenaars huisvest en waar de wieg van enkele legendes van de negende kunst stond: Hergé (Kuifje), Franquin (Guust Flater) en Peyo (Smurfen) zijn allemaal Brusselaars.

Bovendien is ook het Belgisch Centrum van het beeldverhaal in Brussel gevestigd, in een prachtig Art Nouveau huis. En in 2009 bestaat het trouwens 20 jaar.

Brussel heeft ook een lange traditie van feesten. En dus zal 2009 de kans bij uitstek bieden om de negende kunst in de hoofdstad van Europa op te waarderen, met tentoonstellingen, evenementen en zelfs op de muren van de stad (met de fresco’s, maar ook uitzonderlijke installaties). In 2009 zal Brussel meer dan ooit de hoofdstad van het stripverhaal zijn!

Hier vindt u het programma.

Recensie: Ode aan Kirihito 2: Hondenlevens, door Osamu Tezuka

ode aan kirihito 2recensent: Peter Motte

onder auspiciën van De voormalige Tijdlijn en Vertaalbureau Motte

Verantwoordelijkheidszin lijkt een van de belangrijkste thema’s te zijn in Japanse stripverhalen.

In “Ode aan Kirihito” komt het tot een uitbarsting tussen dr. Kirihito en de entertainster Reika. Zij wijst hem erop dat hij hen uit de problemen kan helpen door zijn mogelijkheden als dokter te gebruiken, maar door zijn depressie ziet hij dat niet meer zitten. Daarom beslist zij geld te verdienen door haar levensgevaarlijke nummer weer op te voeren, waardoor ze sterft.

Dat is dus een verantwoordelijkheidsprobleem: Kirihito had zijn verantwoordelijkheid niet opgenomen, en daardoor stierf Reika.

Er zijn ook andere scènes in het boek die rond verantwoordelijkheid draaien. de non Helen Friese neemt haar verantwoordelijkheid op in een sloppenwijk door slachtoffers van de zwelziekte te helpen, een ziekte die in de verte lijkt op monmow, waaraan dr. Kirihito en Helen Friese lijden.

Diezelfde aansporing tot verantwoordelijkheid is ook duidelijk aanwezig in “Monster” van Naoki Urasawa en in “Bleach” van Tite Kubo.

In “Monster” moet dr. Tenma vluchten en onderduiken omdat hij ten onrechte is beschuldigd van moord. Dat weerhoudt hem er echter niet van om zieken te genezen en zelfs riskante operaties uit te voeren.

In “Bleach” wijst de shinigami Rukia Kuchiki de middelbare scholier Ichigo Kurosaki erop dat hij niet lichtzinnig mag omspringen met zijn vermogen om hollows (geesten zonder hart) uit te schakelen.

Ook in andere manga’s lijkt die boodschap te zitten, zoals “Death Note” en “Shaman King”: het is niet zozeer erg dat je minder presteert dan iemand anders, maar wel dat je minder presteert dan je kunt. Je verantwoordelijkheid wordt je opgelegd door je mogelijkheden.

Wie verder in de wereld van de manga duikt, vindt die morele thematiek waarschijnlijk meer terug dan alleen maar in de titels die ik hier signaleer.

“Ode aan Kirihito 2: Mensenlevens”, Osamu Tezuka, 2009, Amsterdam, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, oorspronkelijke titel “Ode to Kirihito”, vertaling: Gerard van Buuren, gebonden, zwart-wit, 446 p’s, 20 x 15,2 x 3,5 cm, ISBN 978-90-245-2832-5
prijs: 18,95 euro

zie ook Recensie: Ode aan Kirihito 1: Hondenlevens, door Osamu Tezuka

Bleach 4: Quincy Archer Hates You

bleach04Manga’s trekken wat traag op gang. De series zijn erg lang, en dus duurt de zogenaamde “inleiding” ook lang. Maar niettemin zit er al vanaf de eerste aflevering van Bleach vaart in het verhaal.

En humor. Vergeet vooral de humor niet.

Er zijn veel technieken om humor te verkrijgen. Een ervan is de hyperbool: overdrijving met de bedoeling een stilistisch effect te creëren.

De humoristische hyperbool zal bijvoorbeeld iemands gebrek vergroten. Als je in de buurt van een humorist af en toe met je neus wipt, kun je er donder op zeggen dat hij je de volgende keer neerzet met een balletdansend reukorgaan.

De hyperbool is een van de kenmerken van manga.

“Mange overdrijft altijd,” zeggen zelfs doorgewinterde manga-redacteurs.

Maar eigenlijk overdrijft elke kunstvorm altijd, want de overdrijving is een manier om een kenmerk uit de ruis van de achtergrond te lichten. Doordat je het versterkt, wordt het duidelijker, en kan het op de voorgrond treden en zichtbaar worden.

De hyperbool in de kunst verschilt dus in zekere zin niet van de enhanced images die astronomen gebruiken om geologische kenmerken te zien op foto’s van planeten. De blauwe vlek van Neptunus zou zonder bijgewerkte beelden, die kleurcontrasten versterken, nooit zijn opgemerkt.

Maar wat zit ik hier eigenlijk te klesten?

Bleach 4 is uit!

Afbeelding gepubliceerd met toestemming en copyrighted BLEACH © 2001 BY TITE KUBO / SHUEISHA INC.