Rork-Het Kathedralenkerkhof door Andreas
(Lombard, 1988, 56 blz)
Rork-Fragmenten en Rork-Doorgangen (zie SF-Gids 78, p17) van de tekenaar/scenarist Andreas hebben toch een vervolg gekregen: Rork-Het Kathedralenkerkhof. Andreas heeft daar genoeg aanwijzingen in gestopt om het vierde deel te laten verwachten. Vermoeelijk heeft hij toegegeven aan de druk van het lezerspubliek: Rork 1 en 2 waren een groot sukses, of dat zo was met het onafhankelijke album De Grot der Herinnering (zie SF-Gids 84, p 33) is zeer de vraag, want Mill -een ander onafhankelijk werk- werd niet eens in het Nederlands vertaald.
De eerste Rorks werden o.a. gekenmerkt door de persoonlijkheden, de levenskracht en de drang naar kennis. Deze elementen werkten vooral onderhuids. In Het Kathedralenkerkhof boort Andreas dezelfde motieven aan, maar explicieteert ze teveel, waardoor het allemaal een beetje bombastisch overkomt.
Wat deze keer aanwezig is, is een déjà-vu gevoel. Dat kan ook niet anders: een professor die met zijn zoon en assistente op ontdekkingsreis gaat, is een bekende combinatie; daarbij komt dat de zoon en de assistente op elkaar verliefd worden (hoezo, niet bekend?); en bovendien wordt wat dreiging toegevoegd met angstaanjagende indianen.
Wel blijkt dat Andreas zich goed gedocumenteerd heeft, zoals in De Grot der Herinnering, maar in dat album had hij de gegevens beter in het verhaal verwerkt: de achtergrond druppelt via het scenario binnen, zonder dat er veel expliciet moet naar voren gebracht worden. Het Kathedralenkerkhof daarentegen bevat teveel zuiver documentaire gedeeltes, die de loop van het verhaal onderbreken.
Positief is dat Andreas eens te meer een vernieuwing in de techniek heeft ingevoerd, zoals blijkt uit het uittreksel uit het dagboek van professor Wallace De Wolf -dat eigenlijk een strip is- en het verhaal dat Yosta vertelt -dat als het ware op perkament getekend is.
Andreas is er voorlopig niet in geslaagd om Rork in albumlengte te laten optreden. Het Kathedralenkerkhof wordt nog altijd overvleugeld door Fragmenten en Doorgangen -waarvan de scenario’s beter en de techniek afwisselender is- en De Grot der Herinnering -waarvan de techniek beter is en waarin de documentatie beter verwerkt is.
oorspronkelijk verschenen in “SF-Gids 118”, februari 1989, pp. 33-34, redactie: Eddy C. Bertin, “Dunwhich House”, Maurits Sabbestraat 69, B-9219 Gentbrugge.
De reeks ‘Recensies uit SF-Gids’ brengt besprekingen die ik jaren geleden publiceerde in het maandblad “Sf-Gids” van de Gentse auteur en publicist Eddy C. Bertin. De recensies worden hier onveranderd opgenomen, behalve wat betreft de lay-out: er waren geen lege regels tussen de alinea’s, en we moesten sommige insprongen weglaten. De oospronkelijke recensies waren niet geïllustreerd.
Andreas, striptekenaar 